Kinshasa!!

Op het vliegveld van Brussel donderdagochtend begon ik mij toch opeens zorgen te maken.. ik had eindelijk wat door de reisgids gebladerd in Geneve en Kinshasa word beschreven als een grote chaos. Ik. zag de grootste wanorde voor mij, iedereen die alleen maar geld van je probeerde af te troggelen, je bagage die onvindbaar zou zijn, tasjesdieven overal. En dan heb ik het nog alleen over het vliegveld. En hoe zou ik in de stad komen? Zou UNHCR me wel echt op komen halen, want ik had geen idee welk hotel voor mij geboekt was..

In het vliegtuig begon ik gelukkig wat te kalmeren, uiteindelijk zijn het ook gewoon mensen die je tegenkomt! Geloof dat ik zo op het allerlaatste moment even een paniekaanval van de zenuwen had.. het is ook niet niets om weer naar een ander onbekend land te gaan.

En het viel inderdaad echt ALLES mee. Pfff. Er waren extreem veel mensen, veel mensen met een baan en ook veel mensen die een baan probeerde te ritselen. Maar ik kwam makkelijk door de douane, bagage stond goed aangegeven en was er ook gelijk, en UNHCR stond al op mij te wachten bij de bagageband. Het vliegtuig uitgaan was dus ook geen probleem, maar denk dat het anders ook wel mee was gevallen.

Tja en nu zit ik hier dus. In Kinshasa. Ik kan het zelf nog niet helemaal geloven.. Gisterochtend gelijk naar kantoor gegaan. Had tegen de chauffeur gezegd om mij om een uur of 9 op te halen.. eerste dag mocht ik van mijzelf wel wat later komen. Op kantoor vooral gewacht, aan veel mensen voorgesteld, gehaast, een paar briefings gehad, nog veel meer gewacht en een badge gehaald. Op zich wel een oke dag maar ik had echt iemand nodig die me even rustig neer zette en vertelde hoe het bureau in elkaar zat wat de bedoeling was van deze dagen en die me een beetje de wegwees.. die was er niet. Resultaat was ook dat ik me een beetje verloren voelde. Opeens achter een badge aan moest want die had ik die dag nodig anders zou ik woensdag nooit kunnen vliegen en ondanks al het wachten op een ander bureau voor die badge (gelukkig heb ik snakes op mijn tel herontdekt!) was het te druk om te lunchen. Ik zat ook vooral met allerlei praktische vragen zo op m’n eerste dag (hoe kom ik aan geld, waar koop ik een telefoonnummer? Krijg ik gelijk een HCR telefoonnummer, moet ik het hotel voorschieten, wanneer vertrek ik? Hoeveel bagage mag er op die vlucht? Etc. etc.) en daar had ik eigenlijk geen tijd voor om die te stellen. Gelukkig zijn er altijd nog de chauffeurs! Ik klets natuurlijk altijd alweer een eind weg met iedereen en heb al een paar vriendjes onder de chauffeurs (zelfs al uitgenodigd voor een bruiloft, nee niet als bruid). Zij hebben mij geholpen geld te wisselen (domme zet want je betaalt hier alles in Dollar.. logisch want het grootste bankbiljet is 500 CFR wat ongeveer 60 dollar cent is) en een telefoonkaart te regelen. Ja lieve mensen ik ben belbaar! M’n nieuwe nummer is 0815366657! Op internet weer even zoeken hoe ik het makkelijkst te bereiken ben. M’n Nederlandse telefoon heb ik nog niet helemaal door.. ik krijg een smsje van Anouska al een keer of 30 sinds ik hier ben.. toen ik mijzelf smste met m’n nieuwe nummer kwam het door, en toen ik m’n NL smste vanaf skype ook.. je kunt het dus proberen. Maar hoewel ik vanaf m’n nieuwe telefoon wel mijzelf kan smsen kwam hij niet door naar andere mensen. Ook smsjes vanaf m’n NL nummer lijken niet er door heen te komen  Maar goed ik geef niet op.. wellicht is het in Lubumbashi anders. Voor nu probeer vooral te smsen op het ene of het andere nummer en als ik niet terug kan smsen dan zal ik je een mailtje sturen als ik het ontvangen heb.

En nu is het weekend! Ik ben blij dat ik al iemand ken hier, en wat telefoonnummers heb verzameld want anders had ik mij deze dagen doodverveeld. Gisteren getwijfeld, ik was kapot maar vond het ook wel goed voor mijzelf om nog iets buiten de deur te komen. Uiteindelijk Maria gebeld (spaans meisje dat voor JRS in Bujumbura werkte) en met haar en haar vrienden afgesproken, lekker gegeten en weer netjes bij m’n hotel afgedropt. Vandaag gaat zij mij waarschijnlijk helpen om aan dollars te komen en gaan we naar een museum waar zij ook nog niet geweest is. Vanavond hoop ik de beruchte Icy te bellen (vriend van Nic en Wang-Thu) of tenminste ik hoop hem eerder te bellen maar ik hoop dat hij mij vanavond mee op stap neemt. Het nachtleven in Kinshasa is one of a kind.. en ik kom hier denk ik niet meer terug.. dus hoop dat hij me meeneemt. Het is niet leuk om alleen te gaan maar hier ook zeker niet veilig als je niet weet waar je wel en niet heen kunt. Nou is er in het posh hotel ook een concert van een geweldige zanger dus daar kan ik ook altijd nog heen. Heb ook nog het nummer van een Congolese die volgens mij ooit in Lubumbashi heeft gewoond met wie ik via de mail al contact heb gehad en die mij wel wat van Kinshasa wilde laten zien. Ik ga me niet vervelen! Maar wel lekker rustig aan doen.

Maar goed eerst maar eens opstaan, ontbijten en Maria bellen om te kijken wat we gaan doen.

Oh nog een ding… het is hier koud! Nou ja niet echt opzich is het op het moment buiten lekker warm, tussen de 25 en 30 graden. Maar overal hebben ze de airco zo hoog staan.. heb op kantoor al een paar keer met kippenvel gezeten! Ik doe maandag iets met lange mouwen aan!

xxx