LUBUMBASHI

En daar zit ik dan eindelijk, Lubumbashi! Donderdagavond ben ik hier aangekomen. Het is een vrij grote stad en ik voel me hier helemaal fijn! Ik heb al redelijk wat rondgereden in verschillende wijken en zaterdag door het centrum gelopen. Het feit dat er überhaupt een echt centrum is, is geweldig. Het is niet een mooi centrum, maar dat heb je bijna nooit in Afrikaanse steden. Mijn eerste indruk is dat het een vrij slaperig stadje is en het straalt met name een gevoel van veiligheid uit. Iets wat door iedereen ook bevestigd wordt. Door de werkeloosheid (veel mijnen zijn gesloten afgelopen tijd door de economische crisis) en het grote verschil in armoede en rijkdom is criminaliteit wel aan het stijgen, maar niet in alarmerende cijfers. Kinderen laten mij tot nog toe redelijk met rust en ook de volwassen vallen alles mee, ik had veel meer mensen verwacht die je zouden volgen of bedelen. Is er wel hoor, maar valt alles mee. Het lijkt of er in Rwanda veel vaker Muzungu Muzungu word geroepen. Ook lijken veel meer mensen goed Frans te kunnen spreken. Geweldig!
Boven alles straalt het gewoon een kalmte en rust uit. Wellicht ook omdat ik uit het wat hectische Kinshasa kom.. Wellicht ook omdat ik mijzelf zo kalm en rustig voel. De afgelopen maanden zijn natuurlijk enorm hectisch geweest. Spanningen op het werk, solliciteren, afronden bij JRS, afscheidnemen, in Nederland zijn en dingen organiseren, onzekerheid over wat te verwachten van nieuwe baan, zeer benieuwd zijn naar Congo en eigenlijk al een hele poos onderweg.. dit alles had mij behoorlijk uitgeput. Maar nu ben ik hier dan echt in Lubumbashi, m’n nieuwe toekomst kan beginnen, ik hoef mij geen voorstellingen meer te maken ik kan nu zien hoe de stad is, de mensen zijn, wat het werk inhoud en wie m’n collega’s zijn. En dat geeft rust! Heb ook heerlijk en veel geslapen de afgelopen dagen, eindelijk!

De reis hierheen was een enorme ervaring. Congo is een enorm groot land en het is een behoorlijk eind vliegen van Kinshasa naar Lubumbashi. Omdat ik met de MONUC (de blauwhelmen in Congo) vloog wist ik ook dat ik een aantal tussen landingen ging maken en dat de reis ongeveer de hele dag in beslag zou nemen (rechtstreeks zou het ongeveer 3 uur vliegen zijn). Wat ik echter niet wist is dat het laatste traject van Kamina (pak de kaart er even bij..) naar Lubumbashi ik met een Russische helikopter zou vliegen! Dat was voor het eerst dat ik in een helikopter zat.. geweldig! Na de eerste opwinding bleek 2 uur lang heen en weer geschud te worden en een hard gezoem op de achtergrond (ook al had zo’n beschermende kop telefoon op) irritant te worden.. maar omdat de helikopter zo laag vloog had ik wel goed de mogelijkheid om naar buiten te kijken en de natuur te bewondern, wat op het eerste stuk van de vlucht (met vliegtuig) niet kon omdat we boven de wolken zaten.

In Kamina moest ik ongeveer 3 a 4 uur wachten op vervolg vlucht, ik werd daar aangesproken door Blaise uit Lubumbashi.. ik keek hem wat wantrouwend aan maar hij verduidelijkte zichzelf, Blaise van UNHCR uit Lubumbashi. Kortom mijn nieuwe collega! Hij was voor het weekend opweg naar Kinshasa waar z’n familie woonde en had gehoord dat ik vandaag aankwam dus had in Kamina goed om zich heen gekeken wie Irene zou kunnen zijn (en vervolgens op m’n badge gespiekt. Super leuk. En dat was ook tekenend voor de rest van de ontvangst. Twee mensen stonden voor het bureau op mij te wachten om mij welkom te heten. Alexander een Duitse man die Protection doet en Ahmed de admin/finance guy. Meeste anderen waren al vertrokken omdat ik eind van de dag aankwam. Zij tweeën hadden echter speciaal op mij gewacht. En nog beter, ook al hadden ze een hotel geboekt Alexander bood ook aan dat ik bij hem zou kunnen logeren. Geweldig! Hij heeft me honderd uit verteld over het wel en wee van UNHCR, met welke partners we samen werken, adviezen gegeven hoe bepaalde mensen te benaderen etc. etc. Een vat van informatie! Ik mag bij hem logeren tot ik wat anders heb gevonden. Super fijn om dat vanuit een huis te doen, fijn dat hij mij een beetje wegwijs maakt en heerlijk om geen duur hotel te hoeven betalen (basic hotels kosten rond de 100 dollar… ouch het is hier echt duur!)

Op vrijdag de rest van de staf ontmoet. Iedereen lijkt aardig en beschikbaar om dingen uit te leggen wat erg fijn is. Helaas is het wel zo dat er vier mensen zijn die eind van het jaar vertrekken (en daarmee eigenlijk bijna de hele buitenlandse staf…) dus het is nog even afwachten welke mensen er over een paar maanden zijn. Maar gelukkig zijn ze er nu nog en kan ik dus veel van hen leren. De buitenlandse medewerkers komen allemaal uit West Afrika (behalve Alexander en ik natuurlijk). Daarnaast komt er over een maand of twee nog een JPO (Junior Professional Officer, worden door overheden gesponsord, ik ben ook een JPO via de Nederlandse overheid). Het is een Spaans meisje dat zich bezig gaat houden met protection Lijkt mij erg fijn dat er nog een JPO is.

Alexander heeft me op het bureau opgevangen en in zijn huis en in z’n sociale leven. Super aardig! Ik heb wat vrienden van hem ontmoet, hij vertelt honderd uit over UNHCR en de verschillende kantoren in Katanga en neemt me mee op uitjes. Zo zijn we op zondag naar een meertje gereden. Het meer is een voormalige mijn die door regenwater en dergelijke is gevuld tot een meer. Je gelooft je ogen bijna niet want toen we aangereden kwamen sjeesten de Jetski’s en een speedboot met waterskier door het kleine meer. Dat is toch niet iets wat je verwacht in Congo. Tja de Belgen zeiden Alexander en z’n vrienden een beetje schamper. Een apart slag zo lijkt.. Uberhaupt heeft Alexander het niet heel erg op met de expats die hier in Lubumbashi. Heerlijk de middag aan het meer doorgebracht, gezwommen, gekletst, geluncht en een kleurtje gekregen!

Morgen weer naar kantoor, het is opzich een feestdag voor de VN (einde ramadan) maar Alex gaat naar kantoor en ik ga met hem mee, om deze blog te posten en mij verder in te lezen! Opeens zoveel lees werk verzameld.. het kost me wel nog wat moeite om in het Frans beleidsstukken te lezen maar dat gaat vanzelf wennen, hoop ik!

Foto’s nemen is in Congo (met name Kinshasa) wat ingewikkeld. Er bestaan zelfs fotografie vergunningen heb ik gehoord.. dus ik heb mij nog wat rustig gehouden, zeker in Kinshasa.. ik voeg de enige foto’s die ik tot nog toe genomen heb toe, ze zijn van zondag bij het meer.

x