Irene in Congo

Sinds september 2009 woon en werk ik in Lubumbashi, DRC. Ik werk met de terugkerende vluchtelingen (gevlucht naar Zambia en Tanzania) en probeer er voor te zorgen dat zij kunnen reintegreren in de Congolese samenleving in het algemeen en in het noord-oosten van Katanga in het bijzonder. Hieronder kun je lezen wat ik meemaak.

maandag 11 augustus 2008

Konten fascinatie

Opmerkingen over mijn gewicht krijg ik hier in Afrika constant maar is geen belediging. Vaak is het gewoon een constatering (je stapt op de boda boda en die zegt, you are heavy.. of wat ik denk ik al eerder had geschreven, Maureen en ik maakte een boda-man wijs dat we zussen waren. Waarop hij zich serieus afvroeg of ik vroeger soms al het eten had opgegeten en Mo had laten uithongere). Vaak is het niet een constatering maar zelfs een compliment. Dit ben ik uit Ecuador en Kaap Verdie ook gewend. Als je ziek bent geweest en er weer redelijk gezond eruit ziet zeggen ze ook wat zie je er dik uit vandaag. In het begin schrik je er van, dat zou je in Nederland nooit zeggen.. maar je raakt er aan gewend.

De hoeveelheid opmerkingen over mijn kont en heupen zijn echter nieuw.

Dat ik een dikke kont heb.. daar heb ik mij al lang geleden bij neergelegd. En kan ik zeker ook gebruik van maken. De dikke konten wedstrijd om te kijken wie er op de ruime plaats voorin mag zitten die win ik altijd. Fijn. Dat diezelfde kont een aantrekkingskracht heeft bij Afrikaanse mannen dat is een algemeen bekend feit. Begrijpen doe ik het niet, en zal ik ook niet, maar weten doe ik het wel.

Raarder vind ik het dat ook Rwandese vrouwen mijn kont geweldig vinden. Zo gebeurt het regelmatig dat iemand tegen me zegt, je ziet eruit als een Rwandees! (lees, wat heb jij brede heupen). De vrouw van de Anglicaanse bisschop riep uit toen ze me voor het eerst zag: wij lijken op elkaar we hebben allebei een dikke kont.
Toen ik naar de bus liep om naar Oeganda te gaan werd ik wel erg veel aangekeken en krijg ik zelfs een paar duimen omhoog.. ik dacht nog wat is er met mij aan de hand? Zie ik er raar uit. Was nog niet uitgedacht of drie vrouwen komen de straat over gestoken om voor mij te staan. Eentje raakt me heupen aan en steekt vervolgens breed lachend twee duimen omhoog.. ehm ken ik jou?
De enige negatieve opmerking die ik ooit heb gekregen is van een vrouw in de bus die toen ik mij op de halve plaats naast haar probeerde te persen het niet kon nalaten om te zeggen “you’re big, you should go and sport”. Ehm dank je.
Wederom snappen doe ik het niet, waar je al gefascineerd door kan zijn, maar weten en accepteren doe ik het wel.

Maar wat helemaal bizar is dat ook kleine kindjes hier een obsessie hebben met mijn kont. Als ik weer eens achtervolgt wordt door een horde kindjes omdat ik door het kamp of in Byumba loop zijn er altijd wel een paar die hun nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen en het niet kunnen nalaten om me in de kont te knijpen. Een rare gewaarwording.. niet echt fijn kan ik je vertellen. Af en toe knuipen ze ook in m’n kuiten als die bloot zijn. Op een of andere manier kan ik daar beter tegen… maar zelfs als m’n kuiten open en bloot blank zitten te zijn dan nog wordt er ook in m’n kont geknepen.

Raar land dat Rwanda.