Verbazen

Het is goed je te blijven verbazen over dingen.. daar blijf je jong van heb ik gehoord.

Gelukkig zit ik in Rwanda waar daar kun je je blijven verbazen over dingen.
Zo wordt er op het moment een internet kabel gelegd naar Byumba. Al maanden geleden werd de weg opgemeten door Chinezen wat toch wel het teken was dat de hele weg gerepareerd zou worden. Ook ik was daar volledig van overtuigd.. maar tja, nu begin ik me af te vragen of dat niet was voor het leggen van de kabel. Maar dat ter zijde.

Al een paar dagen lang zie je om de paar meter iemand staan graven langs de weg. Zolang het bij gebieden is waar geen mensen wonen is dat niet zo onhandig. Zodra je bij huizen komt wordt het wat onhandiger. Zo is het bij ons de oprij laan geasfalteerd, ook het stukje buiten de poort. Eerst werd heel netjes alle uitgangen (ook niet geasfalteerde) overgeslagen als ze vermoeden dat zij een auto hadden. Vervolgens werd er een klein stukje van het asfalt weg gebikt. Ik nog verschrikt vragen wie dat dan ging vervangen, maar dat wist het mannetje van onze meters natuurlijk niet. Hij vermoedde dat hij t zou vervangen.

Ondertussen valt elke dag de stroom 4 keer uit en verdwijnt het water. Vervelend voor mij, maar vooral vervelend voor het kamp. Niet dat daar elektriciteit is (ook al gaan de elektriciteitskabels er door heen) maar al het water moet omhoog gepompt of gereden worden. Als dan of het water of de elektriciteit het niet doet, heeft dat grote invloed op de toch al geringe hoeveelheid water die ze ter beschikking hebben.

De volgende ochtend wilde ik ‘s ochtends vertrekken. Vraagt de bewaker zich af, goh ga je te voet weg? Ehm nee, ik rijd tegenwoordig, weet je nog, mag ik de sleutel?. Oh, tja, er zit een groot gat voor de deur! Ehm.. handig. Waarom vertelt niemand dat van te voren dat ze dat nu gaan doen dan had ik de auto al buiten gezet. Maar geen probleem, opzichter er bij geroepen, en man van onze meter en de bewaker scheppen het gat weer vol. Ik rij naar buiten en onze meter man begint het weer leeg te scheppen. Hier bij geen aandacht voor planten of boompjes, daar wordt het gewoon overheen geschept. Af en toe zie je het topje van een plant onder een berg aarde uit steken.

Om 11 uur zou het karwei gebeurd zijn. Toen ik rond 11 uur Byumba uit reed was het werk natuurlijk in volle gang. De meter mannen hadden nu een andere taak gekregen… een kabel naar beneden dragen. Om de drie meter stond er nu een man (of vrouw) met een stuk kabel over z’n schouder geslingerd zodat ze in een soort polonaise de berg af liepen.

Toen ik om zes uur thuis kwam had de bewaker het gat uiteindelijk maar zelf dicht geschept want als hij op de anderen moest wachten zouden we de auto’s nooit binnen kunnen parkeren.



Stel je voor, je hebt 3 auto banden te vervoeren en je hebt een moto.. hoe vervoer je ze? Precies je gaat op de moto zitten en laat (met behulp van een vriend) de drie banden over je hoofd glijden, steekt je armen er uit en je kunt heel handig moto rijden.

Of stel je voor je moet planken vervoeren? Tja die kunnen dan natuurlijk alleen overdwars vast gebonden worden en maar hopen dat de auto’s het zien.

Maar meer dan de ongeorganiseerdheid verbaas ik me hier vooral over de georganiseerdheid en met name de wetten die in meer of mindere mate worden nageleefd.

• Er is een tijdschema voor de bussen en ze rijden maximaal 5 minuten te laat (daar kan de NS nog wat van leren).

• Er mag niet gerookt worden in openbare gebouwen (inclusief de disco)

• Als je de weg oversteekt moet dat bij een oversteek plaats, vrienden van mij hebben een boete gekregen omdat ze over het gras in de berm liepen.

• Je mag volgens de wet niet met meerder uit het zelfde glas drinken en dan vooral geen bananenbier uit de zelfde kalebas drinken door hetzelfde rietje.

• Je mag niet op blote voeten lopen.

• De disco’s moeten geluidsdicht zijn. Het verhaal gaat dat de president een nacht niet kon slapen wegens geluidsoverlast en de volgende dag alle disco’s in Kigali dicht waren en pas weer open mochten als ze geen geluidsoverlast meer veroorzaakten.

• Alle taxi-motoren hebben een helm en een voor hun passagier. Uiteraard zet je je petje niet af voor de helm, maar gaat die er overheen. Je blijft je ook verbazen over de vrouwen met geweldige hoofdtooi die het presteren om op een of andere wijze de moto helm er boven op te zetten.

Maar eigenlijk ben ik er niet meer zo erg verbaasd over hoe geregeld, schoon en georganiseerd het hier is. Je went er aan en houdt er rekening mee. Je let op wat je zegt en op wat je doet als er anderen bij zijn. Verbazingwekkend hoe snel ik m’n vocabulaire al heb aangepast en als ik in het Nederlands of Spaans praat omdat ik niet wil dat iedereen me verstaat gebruik ik automatisch de woorden die niet op het Frans of Engels lijken. Georganiseerdheid en striktheid heeft z’n voordelen en z’n nadelen, voor mij komt het gebrek aan muziek een beetje doordat het hier zo georganiseerd is. Muziek en creativiteit horen voor mij bij Chaos. Voordeel is dat je hier ’s avonds veilig over straat komt. Alhoewel laatst het hele land in rep en roer was omdat iemand een moto-taxi had genomen, niet wilde betalen en toen maar de chauffeur en vijf omstanders doodschoot. Gelukkig is dit een land waar je je over dat soort dingen verbaast en geschokt kunt zijn.

Oh ja

Om nog even een toevoeging te doen aan m'n oproep hier onder.. ik ben ook te smsen! Op m'n rwanda nummer maar ook op m'n Nederlandse nummer.. die heb ik aangehouden zodat jullie mij voordelig kunnen smsen!

x

Vakantie!

Laat ik deze blog beginnen met een oproep… Bellen naar Rwanda is NIET duur. Kijk op televergelijk.nl en je ziet dat het soms zelfs maar 1 cent per minuut kost (je belt naar een mobiel nummer is om een of andere reden goedkoper!). M’n telefoon doet nu wel erg lang met z’n batterij. Kortom BEL ME EENS OP. Vind het enorm leuk om op die manier op de hoogte te blijven van jullie. Ik zou net zo makkelijk te bellen moeten zijn als toen ik in NL woonde! Helaas is het voor mij echt heel duur om te bellen anders zou ik jullie zelf vaker bellen. Een andere optie is ook nog skype of msn.. Ben vaak ’s avonds op beiden te vinden m’n skype adres is irenevanrij. M’n msn is hetzelfde maar dan @hotmail.com erachter.
Enne m’n postbus blijft de laatste tijd ook wel leeg.. waar blijven die vakantie kaartjes?

Maar goed ik mag natuurlijk niets zeggen want ik heb ook geen vakantie kaartjes gestuurd. En elke keer dat ik bij de postmeneer kom en teleurgesteld ben dat er niets is, zegt hij ook maar wanneer heb jij dan voor het laatst iets gestuurd? Dus ik zal binnenkort ook eens aan de schrijf gaan.

Het is alweer een poos geleden dat ik geschreven heb en er is veel gebeurd sinds die tijd! Ten eerste ben ik sinds vandaag plaatsvervangend directeur… Don is vanmorgen (als het goed is) op het vliegtuig gestapt voor vakantie in de VS. Ontzettend uitdagend, vooral omdat ik niet minder eigen werk heb nu ik haar vervang, maar vooral erg leuk. En het fijne is dat zuster Irene wel gewoon in het land is en ik haar voor elke vraag kan bellen.. Heb maar vast veel beltegoed ingeslagen. Wel leuk om op deze manier de organisatie van een andere kant te leren kennen.

Helaas is Don haar vakantie een aantal keer uitgesteld wat ook zijn invloed heeft op mijn vakantie.. Kortom ik kan in oktober niet naar Nederland toe omdat ik hier dan directeur aan het spelen ben… en wordt het pas eind december. Op het moment staat m’n ticket voor 30 december. Het zou nog een of twee dagen naar voren of naar achteren kunnen worden geschoven, maar wordt rond die periode. Als iemand nog een leuk feestje weet voor oud en nieuw? Op z’n ireens ben ik uiteraard al m’n vakantie aan het volplannen.. Wegens totaal gebrek aan goede muziek hier heb ik vooral leuk stappen en concerten in m’n agenda. De derde zaterdag van januari ben ik er uiteraard.. na een jaar que pasa loos te zijn wordt het weer tijd om booty te shaken! Hoop in ieder geval iedereen te zien en zal nog wel een borrel of zo organiseren.

Ook leuk om te zeggen is dat m’n ouders hier de hele maand december gaan zijn. Leuk sinterklaas, kerst, m’n moeders verjaardag vieren! Moet helaas wel gewoon werken die maand (heb niet zoveel vakantie dagen) maar neem af en toe wel een dagje op om met ze rond te trekken. De jongeren in het kamp kijken er al naar uit. Ik heb gezegd dat als ze namelijk regelmatig op tijd komen voor de opleiding ze als “field-trip” m’n ouders mogen ontmoeten. De jongens zijn met name erg enthousiast.. maar willen wel dat ze ze in het Nederlands kunnen toespreken. Dus dat wordt een paar lessen Nederlands geven voor m’n ouders komen. Alhoewel steeds meer mensen in het kamp groeten mij met “goedemorgen, alles goed?” ontzettend grappig. En had ik al verteld dat ik in m’n dans/zang uitbarstingen de kindjes “we maken een kringetje van jongens en van meisjes” heb aangeleerd?

Maar goed dat is allemaal toekomst.. wat is hier de afgelopen periode gebeurd? Het leukste is natuurlijk dat Roos-Anne hier op bezoek is geweest! We hebben drie heerlijke weken doorgebracht en het was super fijn om haar hier te hebben. Ik heb hier al een aantal goede vriendschappen opgebouwd, daar heb ik erg geluk mee, maar ja ze zijn natuurlijk niet zo hecht en vertrouwd als met Roos-Anne. Vanaf minuut een was het weer alsof we elkaar gisteren nog hadden gezien.
Ben erg blij dat ik haar aan m’n leven hier heb kunnen laten ruiken. Veel van de mensen die hier belangrijk voor me zijn heeft ze kunnen ontmoeten. Helaas had ik geen toestemming kunnen vragen voor haar om het kamp in te gaan. Dus ze heeft het alleen vanuit de auto kunnen zien.
Daarnaast hebben we ook rondgereisd, eerst een weekje in Oeganda, toen weekje Byumba en toen weekje door Rwanda. Fijn om er even helemaal uit te zijn! Vooral heel veel geslapen, wat was ik moe! Bedacht later ook dat dit m’n eerste vakantie was in 1,5 jaar. Vorig jaar had ik m’n vakantie dagen gebruikt voor m’n scriptie en de rest opgespaard om in december naar Kaap Verdie te gaan… Wat er natuurlijk nooit van gekomen is omdat ik opeens hierheen kwam,. En zowel vorig jaar als dit jaar zijn vrij heftig geweest.. dus het was tijd om uit te rusten! En dat is heel goed gelukt. Daarnaast ook nog wat van het land gezien, veel beesten, 2 meren, de vulkanen, de kroegen, het nationale museum, Intore dansers, alle disco’s op Cadillac na.. ik moet zeggen dat ik Cadillac voldoende reden vind voor Roos-Anne om een keer terug te komen!
Over de vakantie is verder niet heel veel te vertellen, de foto’s zeggen meer! Met dank aan Martine om een nieuwe camera voor mij uit te zoeken kan ik namelijk weer foto’s maken! Fijn fijn fijn.

Daarnaast veel aan het werk geweest. Ik geloof dat veel mensen nog steeds niet helemaal duidelijk hebben wat ik nou eigenlijk doe. Ik beloof een volgende keer zal ik een normale week van mij beschrijven!

Van al m’n plannen van de vorige keer is nog niet heel veel terecht gekomen.. m’n Kinyarwanda docente is al een maand ziek, volleybal blijkt om 4 uur ’s middags te zijn.. en tja weekendjes in Byumba blijven lastig. Vorige week was ik heel decadent even op en neer naar Kampala gevlogen en vorig weekend was ik met m’n CMC contactpersoon in Kibuye. Erg fijn om weer helemaal bij te praten en een aantal erg goede tips gekregen. Ik voel me nog steeds een stuk beter dan eerst hier in Rwanda maar er zijn zeker nog verbeteringen mogelijk!
Maar hoewel m’n oude plannen nog niet helemaal gelukt zijn ben ik wel weer nieuwe aan het maken.. gitaarspelen lijkt me wel wat, en salsa lessen geven aan geïnteresseerden in het kamp.

Maar voor al m’n vrijetijdsplannen ga ik eerst weer aan het werk want m’n lunchpauze is voorbij! Ontzettend fijn trouwens dat de derde auto er eindelijk is en ik dus gewoon zelf kan rijden door Byumba. Het kamp ga ik liever niet in omdat daar iets te veel kindjes zijn die het leuk vinden om slippers voor de auto te gooien en zelf achterop springen of langs de zijkant meerennen.. voor je het weet verdwijnt er eentje onder m’n wielen. Dat laat ik dus liever aan de vakkundige chauffeurs over! Maar vanmiddag eerst naar kantoor dus tuf ik daar even heen.

X
Irene

Ik na 8 maanden Rwanda.. wat een veranderingen..

Ontbijten in Serena Hotel.. Wow

Roos-Anne voor het paleis van de voormalige koning

Nick en Roos-Anne

Aapjes kijken

Ik en Roos op zoek naar aapjes in de Jungle

Ik en Roos-Anne in Butare

Wilde beesten in hotel kamer..

Roos-Anne, ik en Franky Joe in Butare

Ik en Maureen

Ik, Maureen en Roos-Anne na 3 dagen Safari

Safari in Rwanda.. op z'n glitter

Ook in Oeganda kunnen kindjes goed in het frans zingen

Giraffe in Akagera, Rwanda

Popcorn eten van m'n hand in Queen Elizabeth

Olifanten in Queen Elizabeth

Wratten zwijn in Queen Elizabeth die onze vuilnis op at, onze tent van binnen mooi vond en zelfs met een fles rose op z'n kop geslagen niet weg wilde.. lang leven TOM die hem verjaagde

Z'n eigenwijze zoontje sliep liever buiten op ons matje dan in de tent

Oude kaas!

Afrikaans eten met de handen.

Rosalyn en Roos-Anne

Jongetjes in Jinja, Oeganda

Allemaal spulletjes uit Nederland!

Potje kaarten onderweg in Jinja