Irene in Congo

Sinds september 2009 woon en werk ik in Lubumbashi, DRC. Ik werk met de terugkerende vluchtelingen (gevlucht naar Zambia en Tanzania) en probeer er voor te zorgen dat zij kunnen reintegreren in de Congolese samenleving in het algemeen en in het noord-oosten van Katanga in het bijzonder. Hieronder kun je lezen wat ik meemaak.

maandag 23 maart 2009

Computerles

Eindelijk is de computerles dan begonnen... en dat heeft wat voeten in aarde gehad..en behoorlijk wat frustraties! In de zomer had ik de computers al besteld, vanuit de VS. Maar het bedrijf hier is niet zo snel en daarna bleek het bedrijf in de VS ook problemen te hebben. Ik had ze al vanaf het begin af aan gezegd dat ik begin november wilde beginnen.. maar natuurlijk kwamen de computers pas 2 januari in het land aan. En tja, toen zat ik met m'n kont in Nederland.

Toen ik terug kwam waren er problemen in het kamp dus durfde ik het niet aan om de computers te installeren. Hoewel ik al een ijzeren deur had laten maken en daarnaast tralies voor het raam had geinstalleerd... weet je het natuurlijk nooit, het wordt zo gejat. Maar goed na veel gezwoeg en gezeur en gedoe is het dan eindelijk geinstalleerd.
Ik was al met zuster Eugenie de markt op geweest en had stof gekocht om de computers mee te bedekken tegen al het stof dat hier rond zweeft. Daarnaast was de docent ook al uitgezocht. Ik was niet compleet onder de indruk van z'n computer kennis (hij wist de formules in excel niet meer.. ) maar hij was het beste en in ieder geval erg zelf verzekerd.
Helaas liet hij een paar dagen er na weten dat hij een andere baan had gevonden die meer betaalde (of precieser hij belde me op half zeven zondag ochtend om me te vertellen dat hij een baan had gevonden.. fijne timing). Gelijk een nieuwe communique geschreven om weer nieuwe mensen te zoeken. Ook een vergadering met alle jongens en meiden van de eerste training gehad (die nu dus al sinds november aan het wachten zijn op de computer les). Veel blijken ingestroomd te zijn in het reguliere onderwijs. Enorm blij voor hen maar minder blij voor mijzelf.. daar gaan al m'n studentjes. Hopelijk leren zij daar ook iets over computer. Op woensdag een nieuwe docent gevonden (die beter geslaagd was voor de test dan de andere) dus ik helemaal blij. Eindelijk gaan we dan beginnen.. pfff.

Helaas gisteravond gebeld door de nieuwe docent.. sorry ik heb een andere baan gevonden ik kom niet morgen ochtend. ZUCHT!!! Dus nu zit ik hier les te geven (met de 5 meiden die zijn komen opdagen.. waar zijn de anderen?). Alsof ik het nog niet druk genoeg had? Tot ik een nieuwe docent heb gevonden ben ik dus 7 uur per dag computers aan het leren aan de meiden en jongens. Ik heb ze nu even achter een leer typen programma gezet dus heb ik weer even de tijd om te typen. En deze lichtelijk gefrustreerde blog te schrijven.

Alhoewel stiekem vind ik het eigenlijk wel heel erg leuk om ze les te geven. Ik heb ook geregeld dat ik vanaf april een keer in de week engelse les voor gevorderden ga geven aan de docenten van de exacte vakken. Zij zijn namelijk al officieel in het engels aan het les geven. Ik heb bedacht dit jaar meer van dit soort leuke dingen te doen want het past allemaal geweldig binnen m'n functie omschrijving. Minder bureau, meer mensen. En dat terwijl ik eigenlijk al veel vaker in het kamp dan op bureau was!

Geen opmerkingen: