Koud en stilte

HET IS HIER KOUD!
Ik weet het heb het al vaker gezegd, maar op het moment voel ik me wel heel zielig zo op de enige koude plek van Afrika..
Mensen kunnen er niet zo goed een voorstelling van maken. De douane beambte verwonderde zich over het feit dat Roos-Anne sloffen meenam… maar je vliegt toch naar AFRIKA? het is geen Nederland of Europa, klopt maar ik heb het hier vaker koud en kouder dan daar. Vandaag loop ik rond met een hemd, shirt met lange mouwen en twee wollen truien aan. Ik slaap onder een donzen dekbed en een donzen slaapzak. BRRR. Het heeft al minimaal 10 keer gehageld sinds ik hier ben. Alle Kigali mensen die op het moment in het kamp zijn lopen de hele dag te bibberen en hebben mutsen op en sjaals om..
Het ergste is dat er geen ontsnappen aan is, buiten is het koud, binnen is het nog kouder omdat daar de zon niet af en toe schijnt… Serieus mensen, het is hier koud. En nat. En somber.
And to top it all off… nu een fikse verkoudheid en verstopte voorhoofdholtes. Zucht.

Ondertussen zijn we een dag verder en zit ik in Kigali, wat een verschil! Uit die trui, en waarom heb ik ook alweer dichte schoenen en panty kousjes aan?? Wat een verschil. Leef er altijd even helemaal van op.


In Rwanda is het rustig, in ieder geval wat betreft de oorlog in Oost-Congo. Iedereen zit aan de radio gekluisterd om te kijken wat er nu weer allemaal gebeurt maar er is geen extra spanning door. Ook in het kamp lijkt de rust ook weer neergedaald te zijn. Tegelijkertijd is het onrustig... overal manifestaties en protestacties. Een medewerkster van de President, Rose, is namelijk opgepakt in Duitsland wegens haar daden tijdens de genocide. Frankrijk had een internationaal arrestatie bevel uitgeroepen. Het hele land is in rep en roer, hoe durft het westen zich zo met Rwanda te bemoeien, te laat, dat hadden ze 14 jaar eerder moeten doen. Rwanda heeft hun ambassadeur terug geroepen en Duitsland verzocht hetzelfde te doen. Met Frankrijk stonden de verhoudingen al op scherp en was de ambassadeur al het land uit gehaald. Rwanda dreigt nu een lijst met Franse mensen aan te klagen wegens hun betrokkenheid bij de genocide. In Byumba werd dinsdag avond om 5 uur besloten dat er de volgende dag een protest actie zou worden gehouden. Kortom alles tussen acht en elf uur ’s ochtends gesloten… Tja vlak voordat ik er voor 4 dagen naar vergaderingen en een workshop ga, komt dat natuurlijk niet erg handig uit een vrije ochtend. .. Dus dan maar zorgen dat ik om kwart voor acht in het kamp ben en tot 11 uur daar dingen te doen heb. De politie begon zich al op te stellen om iedereen die voorbij reed tegen te houden. Bussen naar Kigali werden gestopt want geprotesteerd moest er worden. Zo hard dat iedereen in de wereld weet wat voor onrecht er hier wordt aangedaan.

Gisteren had ik een date, of tenminste ik weet nog steeds niet of het nou een date was of gewoon vriendschappelijk, en als het een date was of ik dan geïnteresseerd ben. Maar dat is een hele andere discussie. Ik formuleer het anders, ik ging brochettes eten met een jongen, bij de betere lokale optie, La Fontaine. Er is zowaar muziek en een beetje gezelligheid daar… Hij mag ik de kaart zien? Ik ehm.. we zijn bij la Fontaine, er zijn brochettes en aardappels, als je geluk hebt ingewanden brochettes.. Oh nou brochettes met aardappels dan maar. Hij, mag ik thee? Ehm weer nee, ze hebben hier alleen half lauw drinken, frisdrank of bier.. Misschien had ik je ergens anders mee naar toe moeten nemen? Besef wel dat we in Byumba zijn!
Maar dat is eigenlijk ook niet het verhaal dat ik wil vertellen. Opnieuw. Gisteren heb ik gesproken met een Rwandese jongen die is opgegroeid in Oeganda waar zijn ouders naar toe gevlucht waren. Daar is hij zijn hele leven daar gepest wegens zijn afkomst en de gruwelijkste liederen heeft horen zingen “alle lijken van afgeslachte mensen van jouw familie die in het victoriameer drijven gaan we op eten” en andere gruwelijke dingen. Zijn hele leven heeft hij zich nergens thuis gevoeld. Hij heeft in de VS gestudeerd en is nu sinds een paar maanden terug in Rwanda, bij zijn familie. Vier broers en zussen zijn nog in het buitenland (VS en Korea) en twee wonen net als hij bij zijn ouders in Kigali.
De hele avond gezellig gekletst over van alles en nog wat.. tot het onderwerp op deze regering en de politiek in Rwanda kwam. Op zo’n moment word ik altijd voorzichtig. Je weet nooit wie er luistert. Het beste is om je op de oppervlakte te houden en mensen aan te horen. Niet jezelf positief of negatief uitlaten of zelfs maar instemmen.
Ben ik nooit zo goed in m’n mond houden.
Deze jongen was een felle aanhanger van de politiek hier. Begrijpelijk met zijn achtergrond dat hij Kagame aanhangt. Ook wel ergens begrijpelijk dat hij de fransen letterlijk haat. Hun rol in het hele gebeuren is zeker niet positief geweest. Ook in Nederland blijven de Duitsers altijd nog een bij klank hebben en hoeveel jaar later zijn we nou? Hij was aan het werk maar anders had hij zeker ook staan protesteren tegen de aanhouding van Rose, waar bemoeit Frankrijk zich mee om mensen die hier hoge posities bekleden aan te houden. En haar daden tijdens de oorlog zijn zeker rechtvaardigbaar. Etc. etc.

SCHOK

Tuurlijk weet ik dat mensen zo denken en vooral ook veel mensen die zeggen zo te denken. En met al het recht van de wereld. Maar hij was er wel erg fel in.. en hoe kun je dat en beetje temperen zonder verkeerde woorden te gebruiken, je weet immers maar nooit. Hij is aardig, intelligent, grappig maar wie is hij?
Tegelijkertijd denk ik wel weet je wel wat er allemaal gebeurt in het land? Ik ben niet per definitie voor of tegen de politiek hier. Zoals ik al zei je kunt over (bijna) alle regeringen positief en negatief zijn. Wat er hier gebeurt qua terugdringen malaria, bereikbaar maken onderwijs, gender, geboorte beperkingen, veiligheid etc. etc. is iets waar elk land trots op kan zijn… maar het is wel belangrijk om beide kanten van het verhaal te kennen. Niet alleen de overwinnaar. En het is nooit alleen maar positief, zo naïef ben ik niet meer! Zonder me negatief uit te laten dit wel een beetje er tegen in gebracht maar vooral bedacht hoe kom ik weer op een ander onderwerp waar we wel gewoon over kunnen praten? Goh heb je de vulkaan al gezien? Wat is het koud he? Ehm…

Het blijft lastig om dingen niet te zeggen, of zoals in deze blog ze proberen te zeggen zonder daadwerkelijk wat te zeggen… En dan nog twijfelen of ik het wel moet posten… is het verstandig? En door zo bedekt te praten komt de boodschap wel over? Kan ik het niet beter helemaal laten zitten? Toch nog maar een keer doorlezen en woorden veranderen.

Wat kijk ik uit naar vakantie!