HIV

Maandag is het wereld aids dag (heet dat zo in het Nederlands?). Het schijnt een grote dag te zijn in het kamp. Veel activiteiten en bewustwording. Oh en ik geloof dat ik een speech moet houden.. slik, maar ga nog even kijken of ik daar onder uit kom…

Rwanda doet het goed wat betreft HIV/Aids preventie. Er zijn veel projecten en het aantal besmetting is relatief laag. Ook in het kamp zijn er veel projecten te vinden wat betreft HIV/Aids. Het besmettingsaantal is niet erg hoog maar er moet nog veel gedaan worden. Mensen denken namelijk dat het een Rwandese ziekte is en dat zij, Congolezen het niet kunnen krijgen. Hoe vergelijkbaar met de discussies die ik in Ecuador had.. Aids is iets van de Amerikanen, het komt hier niet voor. Ehm er hoeft maar een ecuadoriaan met een HIV besmette Amerikaan seks te hebben en daarna ook met mensen hier.. en je hebt Aids. Extra toepasbaar omdat zoveel jongens uit Yunguilla wel eens een Gringa hadden gehad. Maar dat klopte natuurlijk niet, zij zouden niet ziek kunnen worden.
In een onderzoek naar hiv/aids preventie is in het kamp gevraagd waarom vrouwen dachten dat ze HIV negatief waren, hoe ze dat wisten. Hoewel je dan verwacht antwoord te krijgen dat ze een vaste partner hebben, het veilig doen of wat dan ook was het meest gehoorde antwoord, Zelf vertrouwen.. Tja wat moet je daar op zeggen.

Dit weekend heb ik zelf een HIV test gedaan, interessant gebeuren.

Het is een vrij heftig weekend geweest. De vriend van een vriendin van mij gaat vreemd. Niet eenmalig, niet met een persoon maar regelmatig met wisselende partners. Na lang wikken en wegen hebben een vriendin en ik besloten dat we het haar moesten vertellen. De relatie ging al lange tijd slecht maar ze leek maar niet voor zichzelf te kunnen kiezen. Ze had al lang haar twijfels over zijn trouw maar had bewust besloten voor hem te kiezen. Hoe herkenbaar voor mij.
Hoe pak je zoiets aan? Je neemt natuurlijk chocolade en wijn mee (wat in dit land allebei BELACHELIJK duur is) en zelfs blauwe kaas en salami (zo mogelijk nog duurder..). Niet de leukste avond van m’n leven kan ik je vertellen om iemands droom en toekomst de grond in te drukken. Maar het moest gezegd worden.
Een van de eerste zorgen was hiv/aids. Dus de volgende ochtend zijn we met z’n drieën naar de polikliniek gegaan. Verbaasd was degene die bloed afnam. Aan de 2e die naar binnen ging vroeg hij, goh komen er nog meer? En aangezien ik als laatste ging had ik een heel gesprek. Hij: Goh, jullie dachten we komen met z’n drieen?
Ik: ja
Hij: jullie hadden je verloofden moeten meenemen
Ik: ja, maar die komen later, misschien moeten zij ook maar tegelijk komen. Als je drie mannen ziet weet je dat het onze verloofden zijn
Hij: ben je getrouwd?
Ik: nee, verloofd
Hij: wil je voor mij een Muzungu vinden?
Ik: waarom?
Hij: omdat ze zo mooi, interessant en goed zijn.

Hmm.. hoe roep ik het over mijzelf af. Toen ik in NL een hiv test deed was de verpleger ook al met me aan het flirten. Hoe krijg ik het voor elkaar.

Maareh, we hadden toch om VCT gevraagd, voluntary COUNSELING and testing… hier kwam er in ieder geval weinig terecht van het counseling. Ik vraag me af of dat standaard zo is of alleen omdat we Muzungu’s zijn. Onze uitslag werd ons uitgedeeld alsof het een rapportkaart was. Het briefje netjes in een envelop met onze namen er op. Mevrouw 1 bent u dat? Alstublieft, gefeliciteerd je bent negatief, mevrouw 2 bent u dat? Alstublieft, je bent, nou ja jullie zijn alle drie negatief. Hoewel ik met name meeging voor de steun aan mevrouw 1 was het toch wel weer een opluchting om negatief te zijn. De beste man wenste ons nog een mooie feestdag toe.

Wat heb ik toch een goed zelfvertrouwen.

Helaas heeft mevrouw 1 besloten haar vriend te geloven en helaas zit het verhaal nog ingewikkelder in elkaar dan ik hier heb beschreven. Omdat het om echte mensen en echte vrienden gaat niet handig om te veel in details te treden op het net. Wel is het nu de grote vraag hoe het verder gaat met de vriendschap tussen mevrouw 1, mevrouw 2 en ik zelf mevrouw 3…. Ik wist dat als ze me zou geloven ze waarschijnlijk niet in Rwanda bleef en ik haar bijna nooit meer zou zien, en als ze me niet zou geloven onze vriendschap een hevig knauw zou oplopen en wellicht geheel zou stoppen. Maar ja, ik heb het niet verteld omdat het beter voor mij zou zijn, maar omdat zij het moest horen. Maar ik voel me er wel erg kut onder omdat ik haar vriendschap niet kwijt wil. Nu zullen we zien of ik nog aardig tegen haar vriend kan doen en of zij het mij kwalijk gaat nemen.