Irene in Congo

Sinds september 2009 woon en werk ik in Lubumbashi, DRC. Ik werk met de terugkerende vluchtelingen (gevlucht naar Zambia en Tanzania) en probeer er voor te zorgen dat zij kunnen reintegreren in de Congolese samenleving in het algemeen en in het noord-oosten van Katanga in het bijzonder. Hieronder kun je lezen wat ik meemaak.

maandag 25 februari 2008

Gihembe kamp

Hey lieve allemaal,

Eindelijk is het dan zover... ik ben het kamp in geweest! Zo fijn om daar eindelijk te zijn.
Ik had het helemaal uitgedacht om deze blog over het kamp te schrijven, maar nu ik achter m'n computer zit heb ik eigenlijk geen idee wat ik moet schrijven.

Eerste indrukken: Het traditionele beeld dat je hebt van tentjes en dergelijke is niet aan de orde. Gelukkig maar want stel je eens voor 12 jaar van je leven in tentjes te wonen! Meeste huisjes zijn van modder en palen gemaakt en hebben een dak van zeil of golfplaat. Er zijn redelijk wat water punten in het kamp verspreid waar je de vrouwen de was ziet doen en kinderen water ziet halen. Er is een bakstenen ziekenhuis, een klein basketbal veldje en er lopen redelijk wat geiten rond. Alle kinderen komen gelijk op de Mzungu af, en dat zijn er behoorlijk wat kan ik je vertellen! Dus ik helemaal in m'n element, heb uiteraard al de Hokey Pokey gedanst (onder het mom van leer kindjes engels) en de vogeltjes dans. Daarnaast erg kunnen oefenen op m'n Inhagdo nitkwa mzungu, nitkwa Irene, Sibio!?! (Ik heet geen Mzungu, ik heet Irene, begrepen? op z'n fonetisch.. geen idee hoe je het echt spelt). Ik moet zeggen het komt er steeds vlotter uit. Het is vooral ook heel leuk om de reactie van mensen te zien als ik ze vertel dat ik toch echt geen Mzungu heet!
Wat vooral heel erg opvalt in het kamp is de grote hoeveelheid mensen dat rondhangt, en hoe weinig ruimte er is. Dat en natuurlijk de enorm grote hoeveelheid kindjes!

Wat heb ik gedaan in het kamp? In eerste instantie natuurlijk rondgekeken en de sfeer gevoeld. Het praten met mensen gaat vrij lastig.. veel mensen verstaan redelijk Frans, maar praten is toch wel erg lastig. School is al een poosje geleden begonnen, maar nu pas hebben we de schriften en pennen om uit te delen aan alle leerlingen die onderwijs krijgen via JRS. Heb het logisitieke team ondersteund door pakjes van 12 schriften uitelkaar te scheuren en te verdelen in 2 stapels en er dan 3 blauwe en 2 rode pennen boven op te leggen. Vandaag daar ook weer meegeholpen en ook uitgedeeld aan de kindjes.. het feit dat een Mzungu stond uit te delen was natuurlijk wel erg bijzonder. Al vrij snel was iedereen op de hoogte dat ik de pennen pas los liet als ze dank je wel hadden gezegd en zeiden de kinderen het al voor ze hun pakketje kregen. Ook erg bijzonder vonden ze het dat ik ook gewoon mee hielp met dozen sjouwen (niet zo stoer als Willy, maar toch), verpakkingen openscheuren en opruimen.
Hier onder zie je ook wat foto's van het kamp en het proces van uitdelen.

Verder ben ik de laatste dagen erg druk bezig geweest met het organiseren van een Teacher Training in het kamp.. het loopt allemaal nog niet zo op rolletjes als ik gewild had helaas. Tot nog toe heb ik geen lokalen om het te houden, mogen de trainers het kamp niet in en heb ik nog niet voldoende deelnemers. Ik geloof dat het allemaal wel goed gaat komen, het is een van die dingen die je pas op het laatste moment kunt regelen, maar toch.
Ik had verwacht dat de lokalen waar ik de training wil geven al klaar voor gebruik waren.. nee dus. Ze wachten op mijn toestemming om aan de renovatie te beginnen. Dus de een prijsopgave van de logistieke persoon opgevraagd. Die prijsopgave is echter alleen maar een begin punt om te onderhandelen met de werklui en vervolgens bel je dan een aantal andere bedrijven op om concurrende prijzen voor de materialen te krijgen. En daar gaat dan best wel wat tijd in zitten. Vooral omdat ik opeens mag beslissen of we gewoon met lokaal zand de muren gaan plamuren, of we zand ergens anders vandaan halen, of we er koeienmest tussen moeten doen of dat we toch all-out gaan en cement moeten kopen. En wat doen we met de vloeren? En vind je ook niet dat er nog twee ramen in dit gebouw moeten komen? WEET IK VEEL!
Wel heel leuk om te doen, maar moet absoluut nog veel leren. Maar dat is ook juist het uitdagende van m'n baan dat ik dit hele project ga trekken. De teacher training zie ik allemaal wel goedkomen. Met trainingen geven en opzetten heb ik wel ervaring.. heb er zelfs alle vertrouwen in dat de training van aanstaande maandag goed gaat komen. Het Centre de Promotion is nog wat meer uitzoek werk.... hoeveel mensen heb ik nodig? Wat zijn de functie eisen, wanneer beginnen we precies, wat zijn de eisen aan de jongens en meisjes om te mogen beginnen, wat gaan we de meiden precies leren in 'economique domestique' etc. etc. Gaat ook goed komen maar is in ieder geval wel een enorme uitdaging. Het fijne is dat in het Kibuye kamp een zelfde soort project is gestart en ik daar hopelijk binnenkort heen ga om te kijken hoe zij dat hebben gedaan.

Goed ik ga lekker naar m'n bedje toe. Zoals gezegd hieronder een paar foto's van het kamp, en een paar los vast foto's. Truste,
Irene

Oh toch nog iets... een paar mensen hebben gezegd dat ze het leuk vinden om me wat op te sturen.. dus ben ik maar zo brutaal om een wensen lijstje te maken ;). Drop en stroopwafels doen het natuurlijk altijd goed! Daarnaast heb ik nu de luxe positie een tuinman/wachter te hebben dus heb ik er opeens veel meer vertrouwen in dat m'n kruidentuin echt van de grond gaat komen.. zaadjes van verschillende kruiden zou ik heel graag willen hebben. Daarnaast is m'n kantoor erg saai, een mooie poster, foto's of kantoorartikelen zijn enorm welkom. Er hangt nu een citaat uit de bijbel maar dat is toch niet echt m'n ding. En hoewel ik nog wel een paar boeken in m'n vooraad heb zijn nieuwe boeken zeeeer welkom.



Een van de woonwijken in het kamp


Deur naar kantoor van Adele, JRS medewerker in het kamp
Willy, schriften aan het versjouwen voor distributie schoolmateriaal
De salle polyvalente die gebruikt wordt als distributie punt voor school materiaal
Soeur Pelagie die schriften en pennen uitdeelt Gaspard die opeens besloten had alle rabarber om te kappen.. dus samen met hem tot diep in nacht rabarber in mootjes gehaktIk bij lake Muhazi.. stuk lager en oh zo lekker warm! Hadden daar JRS uitje. Hele relaxte en uiteindelijk gezellig dag.
De Mzungu hang-out in Kigali, café bourbon. Beste plek voor lekkere koffie!
Collin, Yaya en Laura



2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hi Irene,

Fijn te horen dat er toch wat schot in begint te komen. Als je het kamp in kan kun je inderdaad een beter gevoel over de zaken krijgen. Als je vertrouwen in dingen hebt, en dat heb je, dan gaat het ook lukken.

Liefs, Henk

Anoniem zei

Hoi Irene! Ik vind het heel erg leuk om via je enthousiaste blog te volgen wat je doet. Cool dat je daar aan het werk bent! Ik wens je heel veel succes en plezier.
Doei,
Elseline