een beetje van alles

Morgen vertrekt er een groep Rwandees en Burundeze vluchtelingen terug naar hun land van oorsprong. Zij zijn gevlucht tijdens of na de genocide in Rwanda, over het algemeen Hutu’s. Sommigen riskeerden vermoord te worden tijdens de genocide omdat zij als gematigde Hutu’s warden gezien, anderen waren bang voor vergeldings acties omdat zij gezien warden als daders. De rol van UNHCR in oost congo vlak na de genocide is nogal omstreden. Door de grote stroom vluchtelingen en de chaos vlak na de genocide kwamen daders en aanstichters van de genocide terecht in de vluchtelingen kampen, terwijl zij niet tot de vluchtelingen gerekend hadden mogen worden. Met vreselijke gevolgen, omdat het kamp werd gebruikt om te hergroeperen en mensen te werven om door te gaan met het uitroeien van Tutsi’s.
Maar niet iedereen in de kampen was dader van de genocide de meeste waren daadwerkelijk vluchteling. Zo ook deze mensen die nu terug gaan. Dat is gecontroleerd door de Rwandeze/burundeze overheid diez e anders niet zou accepteren. Daarnaast waren de meeste van de terugkeerders ten tijde van de genocide kind.


Een paar weken geleden was er een informatie bijeenkomst voor de terugkeerders en werden ze gevacineerd. Hiervoor waren er twee verplegesters en een dokter. Na de vaccinaties bleven ze nog wat na praten. De verpleegsters en dokter waren in shock.. zijn jullie echt vanuit Rwanda of Burundi te voet hier gekomen? Zij zijn bijna allemaal te voet hier terecht gekomen, een ongeloofelijk afstand door het regenwoud. En meeste hebben het ook niet de kortste route genomen, met vele omzwervingen zijn zij uiteindelijk hier terecht gekomen. Maar wat hebben jullie dan gegeten? En hoe was dat dan? Geweldig om deze kleine uitwisseling tussen de mensen te zien. Mensen hebben er vaak geen idee van wat vluchtelingen hebben meegemaakt.

Niet dat de achterblijvers het makkelijk hebben gehad... de acties die UNHCR hier in Congo doet om de terugkerende vluchtelingen te reintegreren komen dan ook ten goede van zowel de achterblijvers als de terugkeerders. Over die activiteiten volgende keer meer, eind van de maand ga ik het veld in om te zien wat er allemaal gebeurt en wat er allemaal nog moet gebeuren. Op het moment ben ik met name bezig met 37 studenten die wij een beurs gaan geven op de universiteit, zorgen dat ze een kamer hebben, zorgen dat ze daadwerkelijk op tijd in de bus vanuit Zambia hier heen komen, zorgen dat het budget rond is, ze ingeschreven staan etc. Etc. Fijn om iets concreets te hebben, want verder houd ik mij met name bezig met het inlezen en een beeld proberen te krijgen wat ik nou eigenlijk moet doen.

Handicap is dat mijn directe leidinggevende een week nadat ik aankwam is vertrokken en zijn functie pas weer vervuld wordt in januari 2010. Tweede handicap is dat mijn functie nieuw is dus niemand helemaal duidelijk heeft wat ik nou eigenlijk moet doen. Het geeft me wel veel vrijheid en de kans om de tijd te nemen alles goed uit te vinden.. maar het zorgt ook dat ik een beetje aan het zwemmen ben. En dat wilde ik juist na m’n Rwanda ervaring niet meer. Gelukkig helpt m’n collega/huisgenoot mij enorm in het wegwijs maken van UNHCR. Voorstel is zelfs dat hij officieel mij gaat begeleiden tot eind december. Prachtig, want dan krijg ik ook wat Protection ervaring wat altijd handig is. Maar goed dat is nog niet helemaal rond.

Morgen vlieg ik naar Goma (Jeeh, eindelijk!) waar ik de High Commissioner van UNHCR ga ontmoeten. Ik kan pas op maandag terugvliegen.. en zoals het er nu naar uitziet heb ik eht weekend vrij! Dus met een beetje geluk ga ik het weekend naar Kigali. Zin om m’n vrienden daar weer te zien!

En dan nog even over Lubumbashi.. ik vind het hier GEWELDIG. Serieus, het is erg fijn om in een stad te wonen. Ik heb al een paar leuke mensen om mij heen verzameld en er zijn volop activiteiten. Gisteren hebben we een ‘sundowner’ gedronken aan een meertje in L’shi, het weekend ben ik weer naar het meer geweest buiten de stad waar je kunt zwemmen, elke woensdag zijn er films, er word salsa les gegeven (ik heb de details nog niet maar er is dus hoop... waar les word gegeven word ook gedanst.. jeeh!) en er is zelfs aerobics. In het kader van new and improved Irene ga ik mij opgeven voor de aerobics.
Het huis zoeken lukt nog niet heel erg, maar ik zit tijdelijk zeer goed bij mijn collega. Er zijn wel huizen beschikbaar maar nog maar 1 huis gezien die echt leuk was en die was dan weer te duur.. wellicht ben ik te kritisch maar omdat ik nu ok zit, heb ik die luxe.