Irene in Congo

Sinds september 2009 woon en werk ik in Lubumbashi, DRC. Ik werk met de terugkerende vluchtelingen (gevlucht naar Zambia en Tanzania) en probeer er voor te zorgen dat zij kunnen reintegreren in de Congolese samenleving in het algemeen en in het noord-oosten van Katanga in het bijzonder. Hieronder kun je lezen wat ik meemaak.

woensdag 11 februari 2009

wonen met een non

Sinds kort is de Spaanse zuster Carme de nationale directrice van JRS Byumba. Een grote verandering. Zuster Irene was tot nog toe nationaal directrice en meeste mensen weten hoe goed ik met haar over weg kon. Ook al blijft ze in de regio (ze gaat naar Goma) ik ga haar missen! Irene is iemand die altijd voor me klaar stond, mijn sterktes maar ook zwaktes ziet en achter mij en het werk dat ik doe sta. Zeker dit jaar is dat erg belangrijk geweest omdat ik dat bij anderen niet altijd zo ervoer en aan mijn eigen kunnen ben gaan twijfelen. Ik heb veel van haar geleerd, over onderwijs, mensen motiveren. Heb helaas ook samen met haar mensen moeten ontslaan, VRESELIJK maar wel erg leerzaam. Alhoewel ik had haar gisteren aan de telefoon en haar enige wijze raad was vertrouw Francois nooit! Je mag al het anderen vergeten zolang je dat maar onthoudt.. wees aardig tegen hem maar vertrouw hem niet.

Gelukkig lijkt Carme ook iemand te zijn van wie ik veel kan leren. Ze heeft een erg lange ervaring in het onderwijs. Is iemand die van aanpakken houdt, niet moeilijk doet, oplossingen ziet en geen problemen. Een vrouw naar mijn hart.

De grootste verandering is niet dat zuster Irene weg gaat (want uiteindelijk zag ik haar niet zo vaak omdat ze 4 uur weg woont) de grootste verandering is dat Carme in Byumba woont en werkt. Haar wind waait al door het kantoor en dat geeft energie. We zijn niet langer met z’n tweetjes thuis maar met z’n drieën. Opnieuw aan elkaar wennen en verbaasd op kijken als de yoghurt op is (dat eet Don toch niet? Oh ja Carme is er nu ook..) en gelukkig kijken als er nog warm water is als ik wil douchen omdat Carme zo vroeg opstaat en dan gelijk de douche inplugged. De sfeer in huis is veranderd, verbeterd. Met z’n drieën wonen is makkelijker dan met z’n tweeën.

Ik zit vaker in de woonkamer te kletsen. Erg grappig was dat we een gesprek hadden over alcohol en mannen. Ik vertelde dat mijn drie laatste ex-vriendjes geen alcohol dronken (hoe kies ik ze uit…). OH heb je drie vriendjes gehad? Ehm.. ja heb geloof ik drie serieuze exen maar daar tel ik de laatste non-alcohol drinker niet in mee. Hoe reageer je daar dan op als het uit is?

Tja daar komt het zuster gedeelte van zuster Carme om de hoek.. die heeft daar natuurlijk geen ervaring mee. Voordat ik was uitgedacht hoe ik hier nou op moest reageren vertelde ze over haar nicht die er zo overstuur van kan zijn als het uitgaat met haar vriend. Tja ik kan ook een behoorlijke drama Queen zijn.

Voor het eerst dat ik met een non in huis woon. Zat er laatst over na te denken ik denk dat ik voordat ik naar Rwanda ging geen enkele zuster kende.. Hoe anders is dat nu.

PS zie vorige blog voor foto van Carme aan het dansen.. ik zei al vrouw naar m’n hart ;)

Geen opmerkingen: