Verbazen

Het is goed je te blijven verbazen over dingen.. daar blijf je jong van heb ik gehoord.

Gelukkig zit ik in Rwanda waar daar kun je je blijven verbazen over dingen.
Zo wordt er op het moment een internet kabel gelegd naar Byumba. Al maanden geleden werd de weg opgemeten door Chinezen wat toch wel het teken was dat de hele weg gerepareerd zou worden. Ook ik was daar volledig van overtuigd.. maar tja, nu begin ik me af te vragen of dat niet was voor het leggen van de kabel. Maar dat ter zijde.

Al een paar dagen lang zie je om de paar meter iemand staan graven langs de weg. Zolang het bij gebieden is waar geen mensen wonen is dat niet zo onhandig. Zodra je bij huizen komt wordt het wat onhandiger. Zo is het bij ons de oprij laan geasfalteerd, ook het stukje buiten de poort. Eerst werd heel netjes alle uitgangen (ook niet geasfalteerde) overgeslagen als ze vermoeden dat zij een auto hadden. Vervolgens werd er een klein stukje van het asfalt weg gebikt. Ik nog verschrikt vragen wie dat dan ging vervangen, maar dat wist het mannetje van onze meters natuurlijk niet. Hij vermoedde dat hij t zou vervangen.

Ondertussen valt elke dag de stroom 4 keer uit en verdwijnt het water. Vervelend voor mij, maar vooral vervelend voor het kamp. Niet dat daar elektriciteit is (ook al gaan de elektriciteitskabels er door heen) maar al het water moet omhoog gepompt of gereden worden. Als dan of het water of de elektriciteit het niet doet, heeft dat grote invloed op de toch al geringe hoeveelheid water die ze ter beschikking hebben.

De volgende ochtend wilde ik ‘s ochtends vertrekken. Vraagt de bewaker zich af, goh ga je te voet weg? Ehm nee, ik rijd tegenwoordig, weet je nog, mag ik de sleutel?. Oh, tja, er zit een groot gat voor de deur! Ehm.. handig. Waarom vertelt niemand dat van te voren dat ze dat nu gaan doen dan had ik de auto al buiten gezet. Maar geen probleem, opzichter er bij geroepen, en man van onze meter en de bewaker scheppen het gat weer vol. Ik rij naar buiten en onze meter man begint het weer leeg te scheppen. Hier bij geen aandacht voor planten of boompjes, daar wordt het gewoon overheen geschept. Af en toe zie je het topje van een plant onder een berg aarde uit steken.

Om 11 uur zou het karwei gebeurd zijn. Toen ik rond 11 uur Byumba uit reed was het werk natuurlijk in volle gang. De meter mannen hadden nu een andere taak gekregen… een kabel naar beneden dragen. Om de drie meter stond er nu een man (of vrouw) met een stuk kabel over z’n schouder geslingerd zodat ze in een soort polonaise de berg af liepen.

Toen ik om zes uur thuis kwam had de bewaker het gat uiteindelijk maar zelf dicht geschept want als hij op de anderen moest wachten zouden we de auto’s nooit binnen kunnen parkeren.



Stel je voor, je hebt 3 auto banden te vervoeren en je hebt een moto.. hoe vervoer je ze? Precies je gaat op de moto zitten en laat (met behulp van een vriend) de drie banden over je hoofd glijden, steekt je armen er uit en je kunt heel handig moto rijden.

Of stel je voor je moet planken vervoeren? Tja die kunnen dan natuurlijk alleen overdwars vast gebonden worden en maar hopen dat de auto’s het zien.

Maar meer dan de ongeorganiseerdheid verbaas ik me hier vooral over de georganiseerdheid en met name de wetten die in meer of mindere mate worden nageleefd.

• Er is een tijdschema voor de bussen en ze rijden maximaal 5 minuten te laat (daar kan de NS nog wat van leren).

• Er mag niet gerookt worden in openbare gebouwen (inclusief de disco)

• Als je de weg oversteekt moet dat bij een oversteek plaats, vrienden van mij hebben een boete gekregen omdat ze over het gras in de berm liepen.

• Je mag volgens de wet niet met meerder uit het zelfde glas drinken en dan vooral geen bananenbier uit de zelfde kalebas drinken door hetzelfde rietje.

• Je mag niet op blote voeten lopen.

• De disco’s moeten geluidsdicht zijn. Het verhaal gaat dat de president een nacht niet kon slapen wegens geluidsoverlast en de volgende dag alle disco’s in Kigali dicht waren en pas weer open mochten als ze geen geluidsoverlast meer veroorzaakten.

• Alle taxi-motoren hebben een helm en een voor hun passagier. Uiteraard zet je je petje niet af voor de helm, maar gaat die er overheen. Je blijft je ook verbazen over de vrouwen met geweldige hoofdtooi die het presteren om op een of andere wijze de moto helm er boven op te zetten.

Maar eigenlijk ben ik er niet meer zo erg verbaasd over hoe geregeld, schoon en georganiseerd het hier is. Je went er aan en houdt er rekening mee. Je let op wat je zegt en op wat je doet als er anderen bij zijn. Verbazingwekkend hoe snel ik m’n vocabulaire al heb aangepast en als ik in het Nederlands of Spaans praat omdat ik niet wil dat iedereen me verstaat gebruik ik automatisch de woorden die niet op het Frans of Engels lijken. Georganiseerdheid en striktheid heeft z’n voordelen en z’n nadelen, voor mij komt het gebrek aan muziek een beetje doordat het hier zo georganiseerd is. Muziek en creativiteit horen voor mij bij Chaos. Voordeel is dat je hier ’s avonds veilig over straat komt. Alhoewel laatst het hele land in rep en roer was omdat iemand een moto-taxi had genomen, niet wilde betalen en toen maar de chauffeur en vijf omstanders doodschoot. Gelukkig is dit een land waar je je over dat soort dingen verbaast en geschokt kunt zijn.