Irene in Congo

Sinds september 2009 woon en werk ik in Lubumbashi, DRC. Ik werk met de terugkerende vluchtelingen (gevlucht naar Zambia en Tanzania) en probeer er voor te zorgen dat zij kunnen reintegreren in de Congolese samenleving in het algemeen en in het noord-oosten van Katanga in het bijzonder. Hieronder kun je lezen wat ik meemaak.

dinsdag 22 december 2009

seksueel geweld

Jaarlijks wordt over de hele wereld de 16 dagen van activisme gevierd, het start op 25 november, de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen en eindigt op 10 december de internationale dag van de mensenrechten. Tijdens deze 16 dagen vinden er allerlei activiteiten plaats om mensen bewust te maken van het onrecht die nog dagelijks tegen vrouwen plaats vinden.

Samen met een collega hebben we een programma georganiseerd om zowel wereld aids dag als de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen te herdenken. Omdat ik niet zo heel erg van saaie praatjes houd had ik onder andere een quiz georganiseerd. Telkens waren er twee antwoorden mogelijk, je gaat staan: het is SGBV (Sexual and gender based violence) of blijven zitten: het is geen SGBV. Vervolgens kozen we iemand uit die dacht dat het SGBV was en vroegen waarom en ook iemand die zei dat het niet SGBV was en waarom dan wel niet. Bewust hadden we een paar casussen er in gedaan waarvan we wisten dat het voor mensen hier niet eenduidig waren… zoals verkrachting binnen het huwelijk. Volgens een weduwe van een jaar of 60 was er geen sprake van verkrachting als je getrouwd bent, als vrouw hoor je je man te gehoorzamen, want als jij je niet geeft aan je man dan vergrijpt hij zich aan iemand anders in het dorp, en dat is verkrachting. Gelukkig waren er ook mensen die zeiden dat het wel verkrachting was en een jongen van een jaar of 22 vertelde ons waarom het wel als verkrachting zou moeten worden gezien.

In Congo is verkrachting een groot probleem. Het word bewust in gezet als oorlogsmiddel. Daarnaast zijn er ook geruchten die zeggen dat als je seks hebt met een maagd, je geneest van HIV of Aids.

Gelukkig komt seksueel geweld binnen onze kleine vluchtelingen populatie in Lubumbashi niet veel voor. De afgelopen 2 jaar is er 1 geval. Desalniettemin hebben we een standaard procedure opgesteld voor als het voorkomt, dan weten wij precies hoe we moeten reageren. Deze hebben we gepresenteerd aan de vluchtelingengemeenschap diezelfde zaterdag en is officieel getekend door alle partners.

Een week later was ik op een training in Bukavu. Daar zijn we onder andere naar HET ziekenhuis dat verkrachte vrouwen behandeld gegaan. Ik voelde me lichtelijk beschaamd, alsof je naar een dierentuin gaat.. maar de vrouwen zelf leken er geen moeite mee te hebben. Ontzettend indrukwekkend om te zien dat er zoveel vrouwen van zulke verschillende leeftijden waren.. Hele jonge meisjes en ook hele oude vrouwen. Vrouwen uit heel Oost Congo komen naar het ziekenhuis toe om zich te laten helpen, psychisch en fysiek. Door de bruutheid van de verkrachtingen zijn er namelijk vaak fysieke problemen, met name fistulas. Mensen kwamen helemaal vanuit Moba en Kalemie en Goma naar het ziekenhuis toe om geholpen te worden. Een enorme afstand, vooral aangezien er in Congo bijna geen wegen zijn. Zo is het onmogelijk om over land van Kinshasa naar Lubumbashi te reizen, behalve als je te voet gaat

1 opmerking:

Unknown zei

Voor meer info over hoe seksueel geweld ingezet wordt in de oorlog als wapen kan ik de documentaire 'Weapon of War'aanraden. hierin komen Congolese ex-militairen, en hun slachtoffers aan het woord over verkrachting, heel indrukwekkend.
http://www.weaponofwar.nl/crew.php

Joan van Wijk